[belin]

Jedność robotnicza, 27 stycznia 1918 roku

Dział "Prowincja" - Żyrardów.

W roku 1911 zarząd fabryki żyrardowskiej, wchodząc w ciężkie położenie robotników, wywołane drożyzną żywności, sprowadził dla swych pracowników 10.000 korców ziemniaków. Każdy robotnik mógł nabyć do 6 korcy ziemniaków, płacąc po 1 rb. 40 kop. za korzec. To zarządzenie administracji wywarło pożądany skutek, gdyż ceny ziemniaków na rynku spadły do poziomu ceny fabrycznej.

Dziś w Żyrardowie instytucją, powołaną do zaradzenia nędzy klasy robotniczej, jest bez wątpienia Rada miejska, która jednak zamiast zaradzić smutnej doli robotnika, zbiera się co tydzień ale na... pogawędki.

W imię bezstronności trzeba przyznać, że jedną rzecz zorganizował magistrat m . Żyrardowa: przewożenie umarłych. Karawan zastępuje wóz od gnoju, używany również do przewożenia miału węglowego.

Sprawa węglowa jest również przez „ojców” naszego miasta rozwiązana ku uciesze paskarzy i spekulantów. Maksymalna cena jest ustanowiona na 7 marek za korzec; węgiel natomiast dostaje się w ręce osobników z pod ciemnej gwiazdy, którzy sprzedają korzec za 15 mk. (marek)..
Magistrat, wchodząc w ciężkie położenie milicji miejskiej, postanowił sprowadzić dla niej wagon węgli po cenie kosztu. Węgiel sprowadzono, ale nie dostał się on, oczywiście, milicjantom. Węgiel otrzymał kupiec żyrardowski, p. M., milicja zaś dalej marznie.

Żyrardowianin.

---

Tekst powyższy znajduje się w wydaniu "Jedności Robotniczej" z 27 stycznia 1918 roku, numer III/4. Podpisano go "Żyrardowianin".