Olszanka - osada obok Puszczy Mariańskiej siedziba Józefa Rapackiego

Olszanka – osada o willowej zabudowie, w sosnowym lesie, powstała na początku XX w. po zakupie przez doktora Wróblewskiego w 1904 r. miejscowych nieużytków po parcelacji majątku Biernik. Okolica zasłynęła z mikroklimatu, bardzo korzystnego dla osób chorych na płuca. Piękno tych stron oraz bliskość Warszawy, dobrze skomunikowanej przez przystanek kolejowy w Radziwiłłowie , spowodowały napływ przedstawicieli warszawskich elit artystycznych i naukowych. Powstało wiele dworków i willi, do dzisiaj zachwycających swoim urokiem. Klimat Olszanki pokochało wielu artystów i naukowców, znajdujących tu spokój i wspaniałe warunki sprzyjające rozwojowi ich twórczości. Z Olszanką związał się szereg znanych i wpływowych osób: rodzina Rapackich, prof. Henryk Galle, Czesław Tański, dr Antoni Stefanowski, prof. Wojciech Świętosławski i inni.

http://puszcza-marianska.pl/historia/his...jscowosci/


Najważniejszy mieszkaniec Olszanki, Józef Rapacki.

Po 1900 roku Rapacki, zagrożony chorobą płuc, postanowił przenieść się do Krakowa, skąd mógł wyjeżdżać w góry do Zakopanego. Jednak ostry, górski klimat mu nie służył.  W 1907 roku przeprowadził się do Olszanki koło Puszczy Mariańskiej, gdzie mieszkali już malarze Czesław Tański i Stefan Popowski jego szwagier a w pobliskiej Kuklówce – Józef Chełmoński. Zaprzyjaźnił się także z rodziną Górskich w Woli Pękoszewskiej. Mieszkała tam m.in. Pia Górska – malarka.
Pobyt w Olszance był najbardziej płodnym okresem w twórczości Józefa Rapackiego. Najważniejsze są w nim dwa cykle pejzażowe: „Z mazowieckiej ziemi” i „ Dookoła mej siedziby”, przedstawiające  rozległą przestrzeń łąk i pól, dalekie perspektywy owiane mgłą lub zalane wschodem czy zachodem słońca. Rapacki zyskał miano malarza brzóz i wrzosów, jakie nadała mu Pia Górska. Rysunki, akwarele i litografie stanowią znaczną część artystycznej spuścizny artysty. Największą popularnością cieszył się album typów ulicznych „Z dawnej i niedawnej Warszawy”. W czasie okupacji niemieckiej, podczas I wojny światowej, powstał cykl  litografii „Pro memoria. Prusak w Polsce”. Liczne rysunki były publikowane w czasopismach ilustrowanych „Tygodnik Ilustrowany”, „Wędrowiec”, „Świat” i innych. Portrety w twórczości Rapackiego odgrywały podrzędną rolę. Portretował głównie rodzinę i tworzył autoportrety. Jego prace wystawiane były na wielu wystawach w warszawskiej Zachęcie, razem z grupą „Pro Arte” do której należał, w Krakowie, Berlinie, Lwowie czy Paryżu. Dużą kolekcję dzieł Rapackiego można obejrzeć na stałej wystawie w Muzeum Mazowsza Zachodniego w Żyrardowie.

http://akademia.cekis.pl/jozef-rapacki/